|
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina loggy.nl Home Weblog maken RSS Feed Abonneren! Mark en Co op reis tussen 28 april en 3 augustus maken Mark en Co hun grote reis door Europa. Lees hier hoe het ze vergaat! Reisschema Reisschema Spanje Reisschema Frankrijk Reisschema einde Europa |
ThuisMARK EN MARCO ZIJN WEER THUIS! We zijn weer thuis. Met een sisser is onze vakantie afgelopen of beter; met een plofknal. We schoten zo lekker op. Nadat we zaterdag in Chur waren aangekomen in de stromende regen, vernamen we uit verschillende bronnen dat het vanaf dinsdag weer beter weer zou worden. We besloten daarom dinsdag weer te gaan fieten en een drie nachtjes in Chur door te brengen. We zijn zondag met de beroemde Rätische Bahn naar Sankt Moritz gegaan. Het was best een leuk uitstapje, maar het viel een beetje tegen, want de aanhoudende regen verhinderde dat we veel uitzicht hadden. Grijze, in wolken gehulde, bergwanden zonder toppen omringden ons. We moesten maar fantaseren hoe mooi de hoge Alpentoppen waren. Sankt Moritz is eigenlijk niets meer dan een boerengat dat ooit, door zijn prachtige ligging is ontdekt door de rijken van europa. Nog steeds wemelt het er van de dure winkels met Gucci,YSL, Versace en Vuitton, maar het is vooral vergeven van de dagjesmensen, die zich even een dagje rijk en beroemd willen voelen. Het zal ook wel door het weer zijn gekomen, maar we vonden het dorp ook niet mooi. We hadden mooie negentiende eeuwse hotels en grand cafés verwacht. Die stonden er wel, maar de meeste gebouwen waren toch vooral naoorlogs . Na koffie met gebak in een Konditorei , hadden we precies tijd om de volgende trein weer terug naar Chur te nemen. Maandag hebben we nog een beetje rondgekeken in Chur, de oudste stad van Zwitserland. Het is een mooi, maar niet al te bruisend stadje. Prima stad dus om een dagje in uit te rusten! Het vertrek uit Chur op de, inderdaad zonnige dinsdagochtend liep enige vertraging op omdat Marco zijn fietssleutel niet kon vinden. Alle tassen drie keer overhoop gehaald, de hotelkamer drie keer doorzocht, naar de politie, maar nergens te vinden. Reservesleutel ligt thuis (dat was achteraf misschien toch niet zo slim). Dan maar naar een fietsenmaker. Gelukkig had deze meteen tijd en zat er een half uur later een nieuw slot op de fiets. En toen ging het ineens met een snelteinvaart riching huis. We hadden besloten dat we wel klaar waren met het zware Alpenfietsen en daarom door het Rijndal te gaan fietsen. Als je net je Alpendiploma hebt gehaald is nagenoeg vlak fietsen een fluitje van een cent! We reden door Zwitserland (we kwamen nog door Heidi's Heimat Maienfeld), Liechtenstein en Oostenrijk, zo hoep naar Arbon aan het Bodenmeer. Woensdag dag zaten we al in Duitsland, aan de andere kant van de Rijn en Woensdag ging het dan noordwaarts en kwamen we in Mülheim, net even onder Freiburg. Vrijdag fietsten we haast in een rechte lijn, langs de oevers van de Rijn, naar het noorden en kwamen we aan het eind van de middag aan in Kehl. Dat is de Duitse Rijnoever tegenover Straatsburg. Na een korte pauze stappen we weer op de fiets. Maar toen voltrok zich een klein rampje, althans zo voelde het voor ons. Op een druk punt, net buiten Kehl, waar we even te druk zijn om op het wegdek te letten, rijdt Marco door een enorme glasscherf! Plof! Knal! In een fractie van een seconde beland Marco met een klap op zijn velg. Lekke band. Na wat lelijke woorden ontdekken we dat de buitenband aan flarden is gerist. Twee enorme gaten/rissen, ter grootte van een euromunt! Nog een geluk dat we zo dichtbij een stadje zijn. Het is nog voor zessen, dus snel een fietsenmaker gezocht. Binnen- en buitenband gekocht en naar een rustig plekje gelopen. Daar ontdekt Mark ineens een grote scheur op de velg. We geloven het even niet. Dit kan helemaal niet met deze kwaliteit velg! Het is een soort Titanicverhaal, het onzinkbare schip dat door een samenloop van omstandigheden toch zonk. Dit was een onscheurbare velg die toch scheurde. Co terug naar de fietsenmaker. Deze wilde, hoewel hij geen tijd had, best een uitzondering maken voor dit sneue geval. Maar na wat beter gekeken te hebben bleek hij de juiste onderdelen niet in huis te hebben. 'Dat wordt waarschijnlijk wel dinsdag, meneer'. Op dat moment besluit Marco dat dit dan maar het einde van de reis moet zijn. Hij levert de juist gekochte band weer in en gaat terug naar Mark. Die vindt ook dat we nu maar terug naar huis moeten. Teleurgesteld gaan we naar een hotelletje. We waren al zo ver. We gingen het halen! En nu loopt het zo plotsklaps af. We verwennen onszelf met een lekker etentje. Dat biedt troost. Aan het eind van de avond zijn we al aan het idee gewend en na een nachtje slapen hebben we zelfs zin om weer terug thuis te zijn! We hebben eigenlijk niets te klagen, want wat een prachtige reis hebben we achter de rug! Wat hebben we een hoop meegemaakt en wat waren we lang weg. Van die paar laatste dagen zal het dan toch ook niet meer afhangen. De terugreis met de trein, afgelopen zaterdag is weer een verhaal op zich, maar we willen natuurlijk ook nog iets te vertellen hebben aan de mensen die we in levende lijve spreken! Heel veel groeten aan iedereen die ons de afgelopen maanden 'gevolgd' heeft op deze site. Bedankt voor jullie reacties en bemoedigende woorden! Djuke ontzettend bedankt voor je goede zorgen voor ons huisje en onze lieve snoezepoes Dikkie. Barbara bedankt voor het meenemen van de verzamelde spullen over Andalusie en Valencia en de vervanging van onze kapotte creditcard. Marion en Yvonne bedankt voor de nieuwe banden en het afvoeren van de overtollige kleding en bagage (8,3 kilo) vanuit de Toscane. Daarnaast zijn we ontzettend veel dank verschuldigd aan al die mensen die ons fantastische tips gaven die ons gehakkel en gestuntel in het Spaans, Frans, Duits of Engels of pseudo Catalaans en Italiaans aanhoorden en ons hielpen al die leuke plaatsen, wegen en onderkomens te vinden! We zijn weer thuis! 10:24:45 21 Juli 2008 Permanente link Reacties (2) ChurMARK EN MARCO'S GROTE REIS 2008 Gruetzi mit einand! Ja, we vliegen door Europa. Waren we de vorige keer nog in de Toscane, nu zijn we al weer in Zwitserland. In Chur, de hoofdstad van Graubuenden. We hebben de afgelopen weken schitterend weer gehad en prachtige fietstochten. Helaas is Italie niet zo dik bezaaid met internetpunten, zodat we nu pas weer iets laten weten. Na een paar heerlijke landerige rustdagen in het huisje in Monterotondo, zijn we samen met Marion en Yvonne verder de Toscane ingefietst. Het waren twee schitterende tochten al lag de temperatuur wel erg hoog. Liters water gingen er doorheen om ons vochtgehalte op peil te houden. Van Monterotondo ging het naar Casciana Terme door eerst groene bossige heuvels en later door van die landschapjes met graan en cypressen, zoals je ze op de ansichtkaarten ziet. Van Casciana, de volgende dag via het prachtige stadje Lucca naar Castelnuovo di Garfagnana. Na Lucca werd het schitterend. We fietsten door een smal dal met aan weerszijden hoge groene bergen. Aan de ene kant de Alpi Apuani en aan de andere kant de Apenijnen. Onderweg hebben de dames hun auto opgehaald in Bagni di Lucca en later troffen we elkaar op de camping van Castelnuovo, waar we reuzegezellig een kampje hebben opgeslagen voor twee dagen. In Castelnuovo hielden we een rustdagje met de dames (en in gezelschap van de campingkat, Japie), alvorens we aan een flinke week klimmen en dalen begonnen. Na uitgezwaaid te zijn door Marion en Yvonne, die nog een paar daagjes bleven, gingen we van Castelnuovo, door de Apenijnen, langs de stoere toppen van de Alpi Apuani en daarna door de Povlakte in drie dagen naar het oergezellige Bergamo(onze aanrader voor Noord-Italie!). We moesten er wel even wat pasjes voor over, maar eenmaal op de Povlakte ging het als een speer! We kwamen door het mooie Cremona en van daaruit hoefden we alleen nog 70 km de bordjes Bergamo te volgen. De Povlakte is niet erg spannend en erg druk en industrieel, maar het lukte ons toch nog heel aardig om er tot 20 km voor Bergamo over rustige wegen te fietsen. En toen waren we goed op dreef en na een gezellig verblijf in een B en B, bij een gekke Italiaanse, die gerust actrice had kunnen worden. Na een paar pakkerds van de lieve dame in kwestie, gingen weer in het zadel, op naar Zwitserland! Nou we hebben inmiddels ons Alpendiploma gehaald. De eerste dag over de San Marcopas 1988m, de tweede over de Malojapas 1818m en gisteren de Julierpas 2284m. Wat een indrukwekkende bergen! We reden bijna op de hoogte van de sneeuw. We hebben gekampeerd op 1815 meter hoogte in Maloja. We hebben Alpenmarmotten gezien. Marco reed er bijna een aan bij de San Marcopas. Verder genieten we van de prachtige weiden en staat alles vol met prachtige bloemen. Jodeli! Helaas is het eenmaal in Zwitserland wel weer wat regenachtiger geworden. Gisteren de hele middag in de regen gefietst. Vandaag regent het ook maar houden wij lekker een rustdag. Gelukkig is er vanaf dinsdag beter weer voorspeld. We beginnen al een beetje naar huis te verlangen. Ons eigen bedje, met de poes op de bank en gewoon onze vertrouwde mensen weer om ons heen. We komen terug! Tot snel, Mark en Marco 10:34:47 13 Juli 2008 Permanente link Reacties (1) MonterotondoBella Italia. Ploep! Zo zitten we nog op Sardinie en zo zitten we al weer midden in de Toscane. We hebben sind Alghero niet meer de gelegenheid gehad om een berichtje te plaatsen. Sardinie was erg mooi. We hebben er na onze rustdagen in Alghero 7 dagen rondgefietst en hebben zo'n beetje de kustlijn gevolgd tot aan Arbatax. Landschappelijk is Sardinie zeer de moeite waard. Prachtige kusten met daar een strand en daar kliffen. Vruchtbare vlaktes wisselen ruige bergen af en ze hebben er zelfs metershoge duinen, waarbij Domburg en Haamstede in het niet vallen. Wat we wel jammer vonden is dat er weinig mooie oude plaatsjes op Sardinie zijn. De welvaart is hier duidelijk pas na de Tweede Wererdoorlog begonnen. Dit wordt hier in de Toscane ruimschoots ingehaald. Hier heb je alleen maar oude plaatsjes, zo lijkt het. Het fietsen is hier prachtig. We waren alletwee nog nooit in Italie geweest, maar we zijn erg onder de indruk. We vragen ons af of de Toscane ook lelijke plekjes heeft! We komen alleen wel wat moeilijk vooruit sinds we in Italie zijn, want regelmatig bereikt het kwik de 40 graden! Ach ja, we zien ook wel hoe ver we komen. Onze tellers staan momenteel op 3500 kilometer. Nog zo'n 1800 kilometer te gaan. Misschien dat we hier en daar toch maar de trein pakken. We willen ons niet hoeven haasten en hopen toch zo rond de 26e terug te zijn in Driebergen. Op dit moment zijn we voor een paar dagen in het huisje van Marco's nichtje in Monterotondo Marittimo. Hier is het mooi en stil en rusten we lekker uit van alle indrukken die we de afgelopen maanden hebben opgedaan. En we kunnen even lekker bijpraten want we hebben bezoek uit Nederland! Marion en Yvonne zijn gisteren aangekomen en zullen na ons verblijf hier nog een stukje met ons meefietsen tot aan Lucca. Jullie krijgen de groeten van de dames. Tot de volgende keer maar weer! Ciao, Mark en Co 17:56:38 02 Juli 2008 Permanente link Reacties (1) AlgheroCiao! Hier een bericht vanaf Sardinie. Vanuit Marseille zijn we zaterdagavond op weg gegaan met de boot via Corsica naar Sardinie. We hebben het luxe aangepakt met een eigen hut met WC en Douche! Het duurde dan ook wel van 20.30 tot 12.00 uur de volgende dag. Zo hebben we ook nog prinsheerlijk geslapen. We zijn om 6.00 uur wel even opgestaan om Corsica te zien. We denken dat we daar ook nog wel eens een keer heen willen, maar dan zonder fiets. Wat een bergen! Op Sardinie aangekomen zijn we meteen gaan fietsen, want Porto Torres is een drukke, niet mooie haven/industriestad. Na een half uurtje fietsen werd het meteen al heel landelijk en mooi. Mooie heuvels en veel ruimte en rust! We zijn naar Alghero gefietst, alwaar we nu een paar daagjes blijven om te wennen aan het Italiaanse leven en de was weg te brengen en van die dingen. Alghero is een mooi historisch havenstadje met veel toerisme, maar in het voorseizoen is het nog goed te doen. Morgen gaan we weer op weg. We verwachten ongeveer tien dagen nodig te hebben om het eiland rond te fietsen tot aan Olbia. Daar nemen we dan de boot naar het vasteland van Italie. In Frankrijk en Italie is inmiddels ook de EK koorts losgebarsten. Als Nederlanders zijn we dus reuzepopulair. In Marseille werden we aangemoedigd door de Noordafrikanen, die zich rotlachten om de 4-1 nederlaag van de Fransen. Hier op de camping loopt een Italiaanse mevrouw rond met een Yorkshire terrier, die steeds 'Attaque' roept als de Olandesi voorbijlopen. Al met al veel goedmoedig gepest tussen de deelnemende naties! Arriverdecci! Tot de volgende keer, Mark en Marco 12:31:20 17 Juni 2008 Permanente link Reacties (4) MarseilleOhlala! Wat hebben wij het goed. We verblijven in zonnig Marseille. Het weer is prima. Marseille is een gezellige stad met een beetje een Amsterdams slag mensen, ook wat betreft bevolkingssamenstelling. Er wonen hier veel Noordafrikanen. Er zijn veel gezellige straatje met kleine winkeltjes, grote pleinen met terrasjes en een oude haven midden in de stad. We waren heel verrast. We zijn donderdag hier met de trein aangekomen vanuit het mooie Arles (beroemd vanwege Van Gogh, die hier gewoond heeft). We hadden geen zin om het grootste deel door buitenwijken en havengebieden te moeten fietsen en vanuit Arles ben je er zo! Al toen we het station uitliepen met onze fietsen, werden we aangenaam verwelkomd met een schitteren uitzicht over de stad. Grote rechte boulevards doorkruisen een groot deel van de stad en geven steeds een doorkijkje naar een hele andere kant. vooral als je bovenop een heuvel stat kan dat mooie vergezichten geven. Heel vaak valt je blik op de Mediterranee zo blauw. We hebben de afgelopen dagen heerlijk geslenterd en de sferen van de stad opgesnoven. Het zijn heel wat sferen, want naast een mondaine kant heeft Marseille ook veel armoedigere buurten. We sliepen in een beetje ranzig hotelletje aan de rand van een multicultibuurtje, waar het in delen heel gezellig is met winkels en markten vol exotische producten en mensen uit de hele wereld, maar waar er ook stukken zijn waar de haveloosheid je aanvliegt. Verder hebben jullie nog ruim een week verhalen tegoed. Ons laatste verhaal was uit Girona. Daarna hebben we dagenlang door de bergen gefietst. Prachtige tochten langs ruige kloven en groene dalen. Wel erg pittig hoor! Wat een stalen kuiten hadden we 's avonds, nog niet met een hamer los te masseren! Vooral die keer dat we vanuit Olot, in Spanje nog, een we een mooie stille route door de bergen hadden ontdekt. We hadden bij verschillende bronnen geinformeerd of we daar konden fietsen, omdat de weg niet op alle kaarten staat. Maar ere leek geen probleem. Er wordt zelf met autos gereden. We waren toch al een paar uurtje gaans toen de keienweg, want dat was het langzaam maar zeker steeds steiler werd. Elke keer als het "uberhaupt lukte een beetje vaart te maken stuitte je weer op een kei, waardoor je die vaart meteen verloor. Er zat niets anders op: lopen. Pufpuf! Steed weer een klein stukje fietsen en dan werd het toch weer te steil. We hebben uren over 5km gedaan. Toen we boven kwamen hadden we niet eens uitzicht door het bos! gelukkig was de andere kant van de berg wat opener en hadden we prachtige vergezichten over beboste hellingen. Na deze 'duivelstocht' kwamen we aan in het dorp van onze laatste Spaanse overnachting, het knusse Macanet de Cabernys. Hier vonden we een leuk hotel, waar we gastronomisch enorm verwend werden, wat onze pijnlijke spieren een beetje deed vergeten. De volgende ochtend ( we hebben het over 5 juni) zijn we na een uurtje fietsen Frankrijk binnegereden. Je ziet het meteen. Natuurlijk niet alleen aan de taal (er wordt daar overigens ook nog Catalaans gesproken) maar vooral aan de inrichting van de openbare ruimte. Alle dorpen hebben om te beginnen een oorlogsmonument en een gemeentehuis, hoe klein ze ook zijn. Daarbij zijn fransen dol op bankjes en bloembakken op elke straathoek. En minder lachende mensen op straat. Fransen lachen toch wel een stuk minder dan Spanjaarden. Hoe komt dat toch? Frankrijk was wel een verademing om doorheen te fietsen. Je hebt hier veel meer kleine weggetjes en de wegnummers komen beter overeen met de kaart. In Spanje is het wegennet gewoon veel minder fijnvertakt. We hebben schitterende dingen gezien onderweg en zijn van echt berglandschap langzamerhand in lieflijk heuvellandschapjes terechtgekomen. Onze laatste etappe naar Arles, was zelfs gewoon plat. De Camrgue is zo plat als Nederland. Wel mooi hoor, met rijstvelden, zoudvelden en grasland met witte paardjes. De meeste paarden zijn wit hier. Dat is vast het Camargue-ras. Wat een feest om weer eens plat te fietsen! Dat is nog eens makkelijk kilometers maken! Ach ja er is nog zoveel te vertellen, maar er moet ook nog iets voor thuis overblijven. Het weer is sind Girona steeds verder opgeknapt. We hebben nog af en toe een bui gehad, maar ja, als die niet te lang duurt, zijn wij tevreden. Het stof moet ook af en toe weggespoeld worden. Sinds we in Marseille zijn is er nog geen vuitje aan de lucht geweest. Ach je vergeet het ook weer zo makkelijk als je het weer goed hebt. We merkten wel dat we onze rustdagen hard nodig hadden. We waren niet meer zo lief tegen elkaar en deden er uren over om beslissingen over verblijfplaatsen te nemen. Conclusie: je moet ook af en toe niets doen, daar knap je van op. Sommige eenvoudige levensregels leert een mens nooit. Vanavons gaan we naar Sardinie met de boot. Dan zijn we verplicht om van 20.30 uur tot 12.00 uur morgen niets te doen. We zijn heel benieuwd naar de reis en het eiland! Natuurlijk krijgen jullie daar weer bericht over! Tot de volgende keer! Mark en Co
16:25:07 14 Juni 2008 Permanente link Reacties (2) ArlesBonjour! Wij zijn al weer ruim een week in Frankrijk. Sinds de laatste keer in Girona is het weer gaandeweg opgeknapt. Nu hebben we nog af en toe een buitje tussen de zonneschijn door! We hebben een aantal schitterende tochten door de Pyreneen gehad, die erg zwaar waren. Een keer hebben we zelfs hele stukken moeten lopen, zo steil als het was! Daarna zijn we door de Corbieres, de Cevennen en de Camargue gefietst. Nu zijn we in Arles. Waren jullie niet vergeten hoor , maar de Fransen hebben niet zoveel Internetvoorzieningen en we waren vooral in lege gebieden. Het Internetcafe gaat sluiten dus van het weekeinde komt er meer waarschijnlijk vanuit Marseille.
Groeten Mark en Co 18:58:46 11 Juni 2008 Permanente link Reacties (0) GironaDaar zijn we weer rechtstreeks vanuit het internetcafé in Girona. Dit keer geen problemen. Bedankt René en Minou, voor de hulp bij het plaatsen van de vorige berichten. We waren dus gevlucht naar de kust, maar gisteren werden we in Blanes wakker in ons tentje terwijl de regen al uren met bakken naar beneden viel. Nu is zo´n badplaats al niet echt ons ding, maar in de gietende regen blijft er helemaal weinig van over. De lieve mevrouw van de camping probeerde ons nog over te halen om zonder meerprijs een caravan te betrekken, maar vooral Mark was vast besloten een inspirerender plek op te zoeken. En zo gingen we met natte tent in de fietstassen weer op weg naar het station van Blanes om naar Girona af te reizen. In de loop van de dag werd het weer iets beter en toen we in Girona aankwamen, scheen er zelfs een waterig zonnetje. We slapen in een hostalletje in een oud herenhuis midden in het centrum. Ons balkonnetje kijkt uit op een smal middeleeuws straatje en de kamer is versierd met oud houtsnijwerk en een heel hoog ornamentenplafond. helemaal ons pakkie an. Girona is een mooi oud stadje met gezellige middeleeuwse steegjes en heel veel stadsmuur, waar je overheen kunt wandelen. En natuurlijk een monster van een kathedraal, zoals dat hoort op het Iberisch schiereiland. Het weer is vandaag heel behoorlijk. Af en toe valt er een spatje. Voor morgen wordt droog weer voorspeld, dus wagen we het er maar op en gaan we met een Via Verde de Pyreneën in richting Olot. Woensdag verwachten we Spanje dan te verlaten, na ruim een maand. We gaan het vast missen, maar verlangen ook wel naar de kleine knusse campinkjes die Frankrijk typeren. Want als het dan al eens kampeerweer was, vonden we vaak geen camping in Spanje. Spanje evaluerend: Als fietsland is Spanje zeer wisselend. Aan de ene kant heb je die mooie Via Verdes, maar er zijn ook hele stukken met slechts enkele wegen waar dan dus ook al het andere verkeer overheen gaat. Spanjaarden rijden over het algemeen wel heel netjes om je heen. Vaak toeteren ze even van te voren, zodat je ze verwacht. Het weer was natuurlijk helemaal niet Spaans. We hadden ons mentaal voorbereid op aanwassende hitte, niet op wassend water! Het was in Spanje de natste meimaand sinds 1935! Uiteindelijk hebben we niet eens zoveel in de regen gefietst, maar wel steeds onze voorbereidingen en route sterk beďnvloed. Gelukkig is er in Spanje veel horeca, dus daar hebben we menig glas geheven en heelijke tapas, menús en desayunos genuttigd. Ons Spaans is met sprongen vooruit gegaan en we hebben zelfs wat Catalaans opgepikt! Op naar Douce France! Tot de volgende keer. Mark en Co 16:27:45 02 Juni 2008 Permanente link Reacties (0) Laatste nieuwsSorry mensen, we zijn uit de lucht! We proberen al dagen op loggy te komen, maar in Catalonië is loggy kennelijk een vies woord, want we krijgen op geen enkele manier toegang! We hebben nu aan René gevraagd dit er voor ons op te zetten, waarvoor dank. Dit is ook waarom we op jullie reactie niet reageren. Wil je echt iets laten weten doe dat dan via ons emailadres. Dat werkt wel. Sinds ons laatste bericht uit Prades hebben we nog behoorlijk veel regen gehad. De dag dat we uit Prades vertrokken heeft het geregend tot een uur of 14.30. Doorweekt kwamen we aan bij een restaurantje, alwaar we gegeten en gedroogd hebben. In Santa Coloma de Queralt hebben we geslapen in het enige hotel terplaatse. Wel hele lieve mensen, die ons hun plu leenden om het mooie, maar vervallen stadje te bekijken. Vanuit Santa Coloma vertrokken we welliswaar droog, maar onderweg zijn we toch weer flink nat geregend. Weer opgedroogd kwamen we eind van de middag in Terassa aan. Een voorstad van Barcelona, niet heel bijzonder wel gezellig. De volgende dag wilden we naar de kust fietsen, omdat daar meer kans op zon is. We zijn de regen even zat. De wegen bleken zo druk! Steeds raasden vrachtwagens rakelings langs ons heen en we konden geen alternatieven vinden. Na 40 km gavenn we het op en zijn in Granollers op de trein gestapt naar Blanes. Jawel aan de Costa Brava, compleet met broodje van Cootje en alle poespas die daar bij hoort. Toch zijn we heel gelukkig, want de zon schijnt hier zeer regelmatig en we staan op een rustig en lekker knullig campinkje bij een hele lieve Duitse mevrouw, die ons meteen in haar hart gesloten heeft. We blijven hier een paar dagen en gaan dan op weg naar Frankrijk. Tot later! Mark en Co 01:13:02 31 Mei 2008 Permanente link Reacties (0) Na regen komt zonneschijnNa regen komt zonneschijn Vandaag zitten we in het schilderachtige Prades, een stadje in de Montsant, Catalonië. We hebben gisteren de hele dag in de regen gefietst en onze troost was het schitterende landschap en de heerlijke lunch, die we onderweg hebben genoten in Gratallops, een klein dorp in het wijngebied de Priorat. In de eerste opklaring van de dag kwamen we gisterenavond in Prades aan. In eerste instantie leek het een dorp van niks. De verblijfmogelijkheden die er waren waren gesloten. Totdat Co een mooi poortje ontdekte. Achter die poort lag de schoonheid van Prades verborgen. Een mooi pleintje met arcadebogen en gezellige terrasjes. Daar vonden we een hostalletje, alwaar we nu twee nachten verblijven. Ondanks de regen van gisteren, vinden we dat we niet mogen klagen, want tot nu toe hebben we het redelijk droog weten te houden. Spanje beleeft de natste meimaand sinds 31 jaar. Als het nog een week zo doorgaat in Catalonië helemaal van zijn prangende watertekort af (elk nadeel heb ze voordeel). We hebben sinds Valencia prachtige routes gefietst. Mooie bermen, bergen, gewassen etc. We zien elke dag de hop vliegen en horen en zien regelmatig de wielewaal (dudeljo). Volop genieten dus, maar ook veel klimmen. We zijn tot ongekende hoogte geklommen over de Valdelinarespas (1828 meter)en de Fortanetepas (1820 meter). Verder hebben we gezellige ontmoetingen gehad met Kees en Rietje. We bleken elkaar al eens eerder ontmoet te hebben toen Mark én zij hun fietsen kochten bij de Vakantiefietser in Amsterdam. In een afgelegen dorp in Aragón, Fortanete ontmoetten wij en onze fietsen elkaar bij de herberg, zonder dat we dezelfde route fietsten! Die avond hebben we gezellig samen gegeten en fietsverhalen uitgewisseld. De dagen erna bleven we elkaar tegenkomen en hebben we ervaringen uitgewisseld en elkaar in actie gefotografeerd. Kees en Rietje schreven zelfs boodschappen aan ons op de weg, maar helaas hebben we die gemist. Kees en Rietje: nog een fijne vakantie en we zien elkaars foto´s tegemoet! Voor de routeschema-volgers: We wijken hier en daar een beetje af, vanwege de weerkaart en het wegennet. Sommige wegen blijken drukker dan je vanaf de kaart zou denken en andere wegen blijken afgesloten i.v.m. werkzaamheden. Vanuit Valencia zijn we naar Navajas gefietst, waar we weer eens een nachtje hebben gecampeerd. Het camperen wil niet zo lukken door weer en gebrek aan campings. Na een nacht in Mora zijn we via een schitterende groene canyon en die hoge bergpassen in Fortanete aangekomen, waar we dus Kees en Rietje ontmoetten. Van Fortanete zijn we naar het mooie rotsige stadje Morella gegaan, een nog bijna helemaal ommuurd stadje op een berg. Het was nog wel even klimmen om de stad binnen te komen! Tijdens deze klim reden we Kees en Rietje weer in de wielen. Zij verbleven ook in Morella. De volgende dag mooi gefietst via het ook al weer zo mooie Valderrobres, alwaar het begon te regenen, juist toen we zaten te lunchen. Wat te doen? Ondanks de regen toch maar verder fietsen. Bij de uitgang van het stadje ontmoetten we nog één keer Kees en Rietje. Onze weg gaat in de regen verder naar opnieuw een Via Verde. Na een uurtje houdt de regen op en genieten we volop van een prachtig berglandschap. (Rietje: we zagen een Bijeneter vliegen!) Als we van de Via Verde af willen fietsen, zien we dat er een fietsroute naar Gandesa loopt. Die nemen we, da´s wel zo makkelijk. We worden voor deze keuze beloond met een mooie, zij het wat zware, route. Gandesa valt wat tegen. Het is een echt boerengat. Ze hebben wél een prachtige wijnkathedraal, zoals dat hoort in dit deel van Catalonië. Vanuit Gandesa zijn we gisteren dus hier in Prades aangekomen. 20:12:36 26 Mei 2008 Permanente link Reacties (0) Valencia 2Vier heerlijke dagen in Valencia zitten er al weer bijna op! Vrijdagochtend en middag hebben we de stad al een beetje verkend, lekker een wasje gedraaid, boodschapjes gedaan en onze tassen eens helemaal uitgepakt. Fijn om je spulletjes weer een gewoon uit de kast te kunnen pakken en niet in een tas te hoeven graven. Vrijdagavond hebben we Barbara afgehaald van de Metro. Leuk om bezoek te ontvangen in een tijdelijk flatje zo ver van huis. Na een avondje bijkletsen met lekkere hapjes en drankjes was het de volgende dag tijd om Valencia te gaan ontdekken. We zijn het oude gedeelte ingegaan en hebben genoten van alle mooie gebouwen. Van 19e eeuwse grandeur tot middeleeuwse kronkelstraatjes. Natuurlijk ontbreken de terrasjes niet, al moesten we ook wel noodgedwongen binnenzitten omdat het weer nog steeds niet stabiel is. Valencia is heel divers. De plaatjes komen van internet, dát lukt me inmiddels wel. Nu nog die uit de camera.
De tweede dag zijn we naar de gebouwen van Calatrava gaan kijken. Erg indrukwekkend. Vanuit elk standpunt ontdek je weer nieuwe lijnen. In de oude rivierbedding (de rivier is omgeleid) ligt een mooi stadspark én dus deze mooie gebouwen.
Daarna nog naar de havens én naar het strand. Teruggekuierd van de zee naar het centrum via oude straatjes met kleine huisjes. Het is er allemaal, in Valencia. Het enige smetje op een gezellig samenzijn in Valencia: Vlak voor Barbara weer naar het vliegveld zou gaan, werd uit haar rugtasje haar potremonne gestolen. ze voelde iets op haar rug en dacht dat haar telefoon trilde. Toen ontdekte ze dat de tas openstond. Portemonnee weg. Zwaar balen, natuurlijk. Gelukkig zat verder alles er nog in. Maar ja, wel een hoop regelwerk (passen blokkeren) en een vervelend afscheid. Op de luchthaven heeft ze aangifte gedaan. Nu is ze waarschijnlijk al weer thuis. Daag Barbara, we vonden het beregezellig! Morgen gaan we weer verder. We gaan de stilte weer opzoeken in de bergen. Dat hebben we na alles stadse hectiek wel weer even nodig! Tot de volgende keer, Mark en Co 18:53:34 19 Mei 2008 Permanente link Reacties (0) |
